Linie energetyczne średniego napięcia (SN) służą do przesyłu i rozdziału energii elektrycznej, są to linie napowietrzne i kablowe o napięciu od 15 do 30 kV.

Ich głównym zadaniem do niedawna był wyłącznie przesył (wyprowadzenie) mocy elektrycznej z Głównych Punktów Zasilających (GPZ) do poszczególnych stacji transformatorowo-rozdzielczych SN/nn. Z czasem kierunek przepływu mocy w sieci SN zaczął się zmieniać z jednokierunkowego na dwukierunkowy. Wynika to z tego, że do sieci dystrybucyjnej mogą być obecnie przyłączane niewielkie lokalne źródła energii elektrycznej, które w zależności od obciążenia linii zmieniają kierunki rozpływu mocy w sieci.

Wewnętrzna linia zasilająca (WLZ) to linia elektryczna służąca do przesyłu energii elektrycznej, zlokalizowana pomiędzy przyłączem a urządzeniem pomiarowym.

WLZ zwykle są realizowane w postaci linii kablowej, a ich parametry zależą od wielu czynników jak: odległość przyłącza od rozdzielnicy, wielkość zamówionej mocy przesyłowej, wartość zabezpieczenia przedlicznikowego, a także od sposobu prowadzenia tej linii. W praktyce jedną WLZ obsługuje zwykle jeden licznik energii elektrycznej.

Według normy N SEP-E-002:2003 wewnętrzna linia zasilająca jest zespołem elementów instalacji stanowiącym połączenie pomiędzy złączem instalacji elektrycznej a urządzeniem pomiarowym (urządzeniami pomiarowymi). Służy do rozdziału energii elektrycznej na poszczególne instalacje odbiorcze. Jest więc częścią instalacji przewodząca niemierzoną energię elektryczną, a więc płynącą przed pomiarem rozliczeniowym. Złożoność wewnętrznej linii zasilającej, w skład której mogą wchodzić również rozdzielnice główne budynku, warunkowana jest wielkością budynku oraz liczbą mieszkań.